Historia produkcji i zastosowania budowlanych materiałów wiążących jest niemal tak dawna jak naszej cywilizacji. Nie sposób więc ustalić dokładnie, od kiedy materiały te rozpoczęto stosować w budownictwie. W czasach najdawniejszych używano w budownictwie materiałów wiążących w strunie naturalnym, gliny znajdującej się przeważnie w pobliżu miejsca budowy. W miarę rozwoju budownictwa i ulepszania metod produkcji zmieniały się rodzaj i jakość stosowanych materiałów wiążących. Nastąpiło to zwłaszcza wówczas, kiedy opanowano technikę wypalania materiałów surowych w wyższych temperaturach. …read more

Zarówno gips, jak i wapno są to tworzywa wiążące powietrzne, są one w zaprawie trwałe tylko na powietrzu, natomiast pod wpływem wody ulegają stopniowemu zniszczeniu. Fakt ten ograniczał możność stosowania tych tworzyw, można ich było używać tylko do elementów budowlanych nie narażonych na stałe działanie wody. W miarę rozwoju budownictwa coraz, bardziej odczuwano brak spoiw wiążących odpornych na wilgoć. Potrzebny był przede wszystkim materiał na fundamenty budowli wznoszonych na podmokłych gruntach oraz na budowę rurociągów wody, którą często sprowadzano ze znacznych odległości. Również budownictwo morskie potrzebowało tworzyw wodoodpornych (hydraulicznych), które wiązałyby i twardniały w wodzie. …read more

Na ziemiach polskich pierwszą cementownią była cementownia Gmdziec, zbudowana w ,1857 r. koło. Będzina. Produkowała ona wówczas rocznie 4 tysiące ton cementu. Klinkier cementowy wypalano wówczas w piecach szybowych. …read more

Dopiero pod koniec XVIII wieku pojawia się spoiwo hydrauliczne uzyskiwane przez wypalanie . Własnościami swymi przypomina ono dzisiejsze wapno hydrersliczne. Materiał ten znalazł szerokie zastosowanie w ówczesnym budownictwie morskim i wodnym. Produkowano go w Anglii, Francji i Rosji. W miarę rozwoju techniki wypalania osiągano w piecach przemysłowych coraz wyższą temperaturę. …read more

Najbardziej zacofanym przemysłem budowlanych materiałów wiążących jest przemysł spoiw gipsowych, mimo że Polska posiada bardzo duże złoża kamienia gipsowego, a także znaczne złoża anhydrytu. Dotychczas w Polsce produkowano tylko jeden rodzaj spoiw gipsowych, a mianowicie gips palony półwodny i to w ilościach bardzo niewielkich. W roku 1955, już po uruchomieniu zakładów gipsowych w dolinie Nidy, wyprodukowano 65 tys. ton gipsu palonego , czyli 2 kg na jednego mieszkańca rocznie. Jest to produkcja bardzo mała w porównaniu Z produkcją innych krajów, np. …read more

Materiały wiążące powietrzne można podzielić w zależności od surowca użytego do ich produkcji na: 1) wapno palone (powietrzane), 2) magnezyt kaustyczny, 3) dolomit kaustyczny, 4) spoiwa gipsowe. Wapno palone (powietrzane) jest to produkt otrzymywany przez wypalanie w temperaturze 1 000 – 1 200°C kamienia wapiennego (CaCO); składa się głównie z tlenku wapniowego (CaO). Magnezyt kaustyczny otrzymuje się przez wypalanie magnezytu surowego (MgC03) do temperatury nie wyższej niż 800 -:- 850°C. Produkt wypalania składa się głównie z tlenku magnezowego (MgO). Dolomit kaustyczny otrzymuje się przez wypalanie dolomitu surowego (MgCOa CaCOa) do temperatury nie wyższej niż 800 ; – 850°C. …read more